Het divers geluidspalet bij windturbineparken

Het divers geluidspalet bij windturbineparken

U heeft allicht in de media de voorbije weken vernomen dat de nieuwe federale regering resoluut werk wil maken van de energietransitie en de omslag naar hernieuwbare energie met een ruim draagvlak in de buurt. 
Hernieuwbare energieprojecten zijn inderdaad prachtige initiatieven, de wind waait voor ons allemaal, ook het recht op een goede gezondheid (& o.a. nachtrust) voor de buur(t) is een recht van ons allemaal.
Waarom en waardoor zijn we dan bezorgd?  Biedt de windturbine-wetgeving voldoende bescherming?

De geluidshinder binnenin woningen in de nabijheid van een of meerdere windturbines zijn een gekend feit, en toch voldoen de geluidsstudies metingen, aan onze “strenge” geluidsnormen, wat is eraan de hand, missen de Vlarem geluidsberekeningen hun doel, zijn ze oogverblinding, of zijn windturbines niet geschikt voor onze rekenmodellen?

Een windturbine is prachtig allegaartje van moderne technieken, waarbij op verschillende plaatsen met verschillende modulatie, geluid geproduceerd wordt:

1) In de hub (gondel/ machinekamer):

  • bij het type “indirect drive”: door de versnellingsbak en door de generator.
  • Bij het type “direct drive”: door de alternator (merk: o.a. Enercon, Lagerwey)

2) De rotor (de wiekens) de “klankkast” van een windturbine, 

  • hier wordt in het eerste kwadrant veel geluid geproduceerd.
  • Het geluid door de tippen van de wieken komen en gaan in totaal 36 keer/minuut) met een snelheid van > 200* km/uur die geluid produceren (diameter 100 m x pi (=3.1415) x 12 tr. /min x 60min/uur = 207 km/ uur))

3) Het zoeven van de wiekens in de wind.

4) De mast.

  • Het drukken/ klappen (blade-passes) van de windturbine-wiekens op de mast (36 keer/minuut,)

5)  De funderingen met de tien tallen funderingspalen, > 30 meter diep.

  • de trillingen van de slagen (36x/min.)  op de mast die zich in grond voorplanten.

– De huidige specifieke wetgeving (de sectoriele Vlarem II normen) voor windturbinegeluid geluid mist haar doel: ze beschermt de bewoners in de omgeving van windturbines niet tegen de belangrijkste hinder die de mensen ervaren die voornamelijk wordt veroorzaakt door de lage en zeer lage frequenties en hun variaties, dit alles snel repetitief.   Het bewijs hiervan zijn de talloze klachten wereldwijd van de omwonenden nabij windturbines tot op een afstand van meer dan 2 kilometer. De beschrijvingen van windturbineklachten zijn altijd zeer vergelijkbaar en hebben allemaal hierop betrekking.

– Onze vorige en huidige Vlarem wetgeving is gebaseerd op A-gewogen niveaus/standaarden/normen. Hierdoor worden de lage frequenties van het windturbine geluid ernstig verzwakt/geminimaliseerd tot een dusdanig niveau dat ze in het eindresultaat vrijwel totaal irrelevant worden, bijgevolg mist de meting in deze A modus volledig zijn doel: zijnde de burger te beschermen, bovendien wordt het geluid buiten gehandhaafd, terwijl wij ‘s nachts het geluid binnenshuis ervaren.:

De A-weging (uitgedrukt in dB(A) is gebaseerd op hypothese dat mensen lage frequenties minder sterk kunnen horen dan hogere frequenties, en dus representatief voor de meest voorkomende (industriële) geluiden, (het is alsof de overheid de inhoud van uw W- portefeuille komt tellen, en hierbij enkel biljetten vanaf 50 € in aanmerking neemt & waarbij grotere vermogens hun W-portefeuille in vele muntjes hebben geoptimaliseerd, het doel van telling wordt hierdoor ontweken & niet vergelijkbaar).
Windturbines hebben een zeer krachtig gehalte aan zeer lage frequenties die moduleren & die ook constant variëren in de tijd, waarbij ook nog sommige geluidsbronnen (o.a. de tippen van de wiekens: geluidsbronnen in beweging zijn aan hoge snelheden: > 200km/uur) (rotor 100 meter x pi 3.14159 x 12 tr/min. X 60min/uur).
Al deze fenomenen veroorzaken fysieke verschijnselen die het menselijk (en dierlijk) lichaam beïnvloeden, meer dan alleen de hoorbare componenten van het geluid zouden kunnen doen.
Het is ook bekend dat het samen voelen met het horen van de geluidsgolven de hoor ervaring versterkt.
De huidige wetgevingen zijn ook gebaseerd op gemiddelden van geluidsniveaus over lange perioden van ten minste enkele uren.

De industriële vooruitgang en technieken zijn in een stroomversnelling gekomen, de windmolens van de 21ste eeuw verschillen sterk met deze uit de 20ste eeuw.
Andere veel voorkomende belangrijke windturbine klachten houden verband met korte termijnvariaties van de windturbinegeluiden die binnen enkele seconden of delen van seconden optreden. (dit fenomeen van moderne machines wordt in de Vlarem wetgeving nergens voorzien.)

Bovendien is het de vraag of het een relevante wetgeving is, die met relatief hoge geluid emissies/ niveaus van de windturbines, het mogelijk maakt: mensen de slaap te ontzeggen gedurende een paar uren. Voor reguliere industriële bronnen kan een wetgeving over tijdgemiddelden representatief zijn voor de ervaren hinder omdat deze bronnen, zoals ventilatoren, pompen en koeltorens in constante productie-installaties, vaak niet zo veel variëren over de geëvalueerde tijdsperioden.

Een windturbine gedraagt zich totaal anders, laat staan meerdere windturbines samen.

We hebben nood aan een hinder gerichte wetgeving die de significante parameters voor windturbinegeluid gebruiken als basis voor, of in ieder geval als aanvulling op wetgevingen met normen (zoals huidige) die relevanter zijn voor het typisch ervaren hinder windturbinegeluid.

Uitgevoerde metingen in relevante omgevingscondities tonen ons een duidelijk beeld van het gedrag van de spectrale componenten.  Ze zijn een combinatie van de geluidspatronen geproduceerd uit alle verschillende, variërende en complexe deelbronnen van de windturbine die niet correct kunnen worden gemodelleerd door theoretische berekeningen.

De geluidspectra van verschillende windturbines resulteren in een gemeenschappelijk patroon:

zeer hoge niveaus bij de laagste frequenties die vervallen naar de hogere frequenties.

Als bezorgde buren van industriële windturbines willen we een positieve stimulans geven om mede na te denken over het zoeken naar akoestische parameters die relevanter zijn voor de werkelijk ervaren hinder van windturbines, andere dan de huidige A-gewogen en op tijdgemiddelden gebaseerde wetgeving, met gevoel voor en bewustzijn van laagfrequente effecten en met gezond verstand, die een win-win voor alle betrokken partijen (exploitanten, projectontwikkelaars overheid en de buren).